Δεχόμαστε κάρτες, ρολόγια
δόντια χρυσά, σφραγίσματα και δαχτυλίδια.
Επιταγές, αυτόγραφα,
σκουραλίκια και αριθμούς τηλεφώνων
γραμμένους σε σόλες παπουτσιών.
Μυστικά, ποιήματα και μυστικά ποιήματα,
προβλέψεις για το τέλος του κόσμου
και άλλα στοιχήματα.
Δεχόμαστε αγκράφες και υποσχέσεις.
Μετρητά και αμέτρητα βρισίδια και σάλια.
Δεν μας πιάνει τίποτα’
νόμοι, ποτά, παρουσίες και τσιγάρα.
Ίσα που την ακούμε στη λέξη “θάνατος”.
Με τόσα τιμαλφή
ικανοί είμαστε να ζήσουμε για πάντα.
Δεχόμαστε στάσεις πληρωμών
και ανταποκρίσεις δρομολογίων.
Παραγγελίες χωρίς κεράσματα
και σπασμένα γυαλιά στα μπράτσα και τα μάτια μας’
ξοφλημένους διαλόγους.
Παριστάνουμε τον μπαμπά και τη μαμά.
Τα χαμένα αδέρφια, τους πληρωμένους έρωτες,
αυτούς που γίνανε στάχτη στο φως.
Ακούμε φωνές απ’ τα υπόγεια,
σπέρνουμε πτώματα
και θερίζουμε νότες που προκαλούν διαταραχή.
Ανασκάβουμε το παρελθόν ψάχνοντας τη γείωση.
Στο τέλος της νύχτας,
Στο φως του καντράν και στο μουγκρητό της μηχανής,
κρύβεται όση αγάπη μάς απέμεινε.

*Από τη συλλογή “Βράδυ με ήρωες”, εκδ. Ενύπνιο…