Γιώργος Θέμελης, Πώς μπορείς

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Γιώργος Χατζηνάσιος & Μιχάλης Μπουρμπούλης, Το σώμα που ζητάς
(τραγούδι: Μιχάλης Χατζηγιάννης / δίσκος: Άγγιγμα ψυχής (1997))

[Ενότητα Στα ίχνη των πουλιών]

Πώς μπορείς

Πώς μπορείς να χωρέσεις
Σε μια μηδαμινότητα
Απλώνοντας την ατέλειωτη μοναξιά σου
Μέσα σ’ ένα στήθος
Μια καρδιά
Που πετάει σπίθες

Διψάς, κρυώνεις
Έχεις την πείνα του πόνου
Για να μπορέσεις να θρέψεις
Την οδύνη του εαυτού σου

Δεν μπορώ να σηκώσω καμμιά σκιά
Να περπατήσω γυμνός
Ανάμεσα στα φαντάσματα

Είδωλο θαμπό λησμονημένο καράβι
Ξαφνιάζοντας τους ανέμους
Αναζητώ έναν ήλιο
Ένα σβησμένο πρόσωπο
Μέσα σ’ όλες τις νύχτες

Δεν μπορώ να θυμηθώ
Σηκώνοντας την τρομερή σου αγάπη
Σαν ένα ουρανό προγενέστερο
Ανοιγμένο στην άβυσσο
Των πουλιών και της θάλασσας

Σαν τους αγγέλους που συντρίβονται
Απ’ την απέραντη
Λεφτεριά

Από τη συλλογή Άνθρωποι και πουλιά (1947) του Γιώργου Θέμελη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Θέμελης

View original post

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s