Ι
Κάποτε εδώ ήταν το σπίτι μας,
ξύλινη σκάλα, κήπος μπροστά,
γάτα και καναρίνι.
Στους τοίχους σημάδια
που έδειχναν την πρόοδό μας στο ανάστημα:
το δικό μου, του αδερφού που έφυγε
και πιο σβησμένο του πατέρα,

Βγάλαμε φωτογραφία το παλιό μας σπίτι,
ξύλινη σκάλα, κήπος μπροστά,
γάτα και καναρίνι.

IV

Τώρα πια κάποιος άλλος θα κοιμάται
ανάμεσα στους τοίχους του.
Άλλες φωνές θα το γεμίζουν
ξένες, αταίριαστες επάνω του.
Όμως στους τοίχους θα μένει το σημάδι
της πιο αγαπημένης μου φωτογραφίας
και το παράθυρο θα βλέπει πάντα
τα πιο ωραία μάτια πόχω δει.

*Δημοσιεύτηκε στο «Κόσκινο», Αρ, 1. Απρίλιος – Ιούνιος 1968. Θεσσαλονίκη . Εκεί δημοσιεύτηκε μια μικρή ανθολογία από ποιητικά κείμενα και μεταφράσεις της πρώτης περιόδου του περιοδικού Διαγώνιος» (1958-1962). Υπεύθυνος περιοδικού ήταν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.

**Φωτογραφία: Κυριάκος Σιφιλτζόγλου.