[Ενότητα Α’. Το δίχτυ των ψυχών]

Κρυστάλλινο φιλί

Πολλή ομορφιά σ’ έχει σκεπάσει,
Πολλή ομορφιά, πολλή κι ασάλευτη.

Με τι χέρια να σε κρατήσω,
Να μη ραγίσει και σχιστεί το αλάβαστρο,
Να μη γλιστρήσει και χαθεί μες απ’ τα μάτια
Το ατόφιο σου κορμί σαν το χρυσόψαρο.

Δεν ξέρω τι να κάμω.

Να σε σκεπάσω μ’ ένα πανί,
Μ’ ένα σεντόνι να σε κρύψω;

Να σ’ αγκαλιάσω ή να σε κλάψω;

Ψάχνω τα στήθη, ψάχνω τα μαλλιά,
Φιλώ τα χείλη σου να σε ξυπνήσω.

Είναι μια ερημία πάνω στα χείλη,
Είναι μια ερημία τρομαχτική.

Σαν όταν σκύβεις και φιλάς
Τα χείλη σου στον καθρέφτη

Και σε φοβίζει το ψυχρό κρυστάλλινο φιλί.

Από τη συλλογή Το δίχτυ των ψυχών (1965) του Γιώργου Θέμελη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Γιώργος Θέμελης