……………
στό τέλος τού δρόμου
τά νοτισμένα μέ κάβλα στήθια
πού οί ρόγες τους ξεχειλώνουν τά ντεκολτέ τών κοριτσιών,
περιμένουν νά τά χαιδέψει τό χνώτο τού έρωτα,
νά τά ρουφήξει ή σαλεμένη ανάσα τού πάθους,
στό τέλος τού δρόμου
αυτά τά πανέμορφα αναστατωμένα κορίτσια
περιμένουν τούς αναστεναγμούς τού ειδύλλιου
νά τά πάρουν αγκαζέ
καί νά πυρποληθούν τά σαλιωμένα χείλη τους
από τήν απόλαυση τής αμέλειας,
στό τέλος τού δρόμου
περιμένουν τά καλλίγραμμα πόδια τών κοριτσιών
νά τά χαϊδέψουν σιγά καί απαλά τά δάκτυλα τού πόθου
καί νά σεργιανίσουν ανάμεσα στά μπούτια. τους
τά εκχυλίσματα τών σπασμών τού αιδοίου,
όταν ζαλισμένο από τά βρωμόλογα τής ηδονής
βλασφημάει ασύστολα -έστω γιά λίγες στιγμές-τήν ανοησία τής τυρρανικής αγωγής τού φύλου τους
πού δολοφονεί τά λαχταρίσματα τής ελευθερίας τής επιθυμίας, τής φαντασίας τους,
στήν άκρη τού δρόμου
μέ τά μυαλά τους καμμένα
τά κορίτσια ασχήμαιναν
μάταια περιμένουν νά τά στροβιλίσει ό έρωτας,
ό έρωτας…