ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΩ Ν’ ΑΝΑΤΑΡΑΖΟΜΑΙ

Δεν ξέρω να πω
τι γεωλογικά φαινόμενα
έπλασαν την ομορφιά σου.
Τι πιέσεις και τι εκτονώσεις,
τι ανεβάσματα και κατεβάσματα
και παρελεύσεις εποχών
κρύου και ζέστης.
Μόνο μπορώ ν’ αναταράζομαι
πιασμένος όλος σε μια τρίχα
ολόμαλλου θεριού,
που είν’ ο χρόνος
και καλπάζει.

*

ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Σιωπή του κρύου στην ανηφόρα.
Προχωράς και βλέπεις το χνώτο σου,
Αφουγκράζεσαι την αντλία της καρδιάς σου.
Και στ’ αυτιά σου ένα βουητό.
Ξέχνα το μάλλινο παλτό.
Αν θυσιάσεις λίγη άνεση,
δεν μπαίνεις στην παγωμένη
επικράτεια της ποίησης.

*

ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

Το κρασί που περίσσεψε
το έριξα στη ρίζα του δέντρου.
Αυτό απόψε δεν είναι ένα ποίημα.
Είναι η μακρόσυρτη φωνή του Nick.
Είναι οι ουράνιοι αρπισμοί της κιθάρας του.
Η μέρα που περίσσεψε
και την έριξα στη ρίζα του δέντρου.

*Από τη συλλογή “Σκάρτη πραμάτεια”, εκδ. Οσελότος, Φεβρουάριος 2023.