Poetry, Ekstasis Editions 2012
ISBN 978-1-897430-81-1
138 Pages
$22.95
6 x 9
Buy Online
.

‘In Nostos and Algos a mature poet tells a simple story, yet underlying it all is a tension formed by intense and captivating images. This collection, Manolis’s best so far, is full of the subtle and the unexpected — you are left to imagine what might occur. There is a sense of expectation in many of the poems, and this keeps them from feeling dry or
overwrought. Most fascinating is how Manolis captures a sense of motion just before that motion begins, almost an anticipation of a gesture. His work is rich and evocative and tugs at something deep within the reader: poetry that reveals the observer of life’s roots searching for the meaning of beauty and pain, the endless longing of the human heart for a place to belong to, a pendulum between nostalgia for the abandoned birthplace and assimilation in the new land, a mixture of pleasures and tears. His voice echoes amid the labyrinths of inexplicable senses. Some metaphors are like a panel of dreams taken from reality. Nostos and Algos is a collection that requires some meditation to best enjoy. The glimpses of human nature throughout combine to create a pensive mood that at the same time liberates and enchants the reader with images of days past and days present. The deep ground of Manolis’s poetry is an ancient music that is the source of all great poetry,and within the context of these poems the shades of Anacreon and Neruda are ever present.’

Richard Olafson
Poet, Editor, Publisher
Ekstasis Editions, Victoria, BC
.

Sampling

AWARENESS

Serene eyes lacking
rapid eye movement
sun-bleached creamy curtains
light warmth in your mind
body almost frosty
in the water’s roar
somewhere in the underworld
pebbles and sand dunes
shore drenched in tears
the wayfarer with no hat
and a sun in the far distance
smiling behind clouds
nothing stays forever

stains
absence
last
breath
.

OLD COUPLE

Long and narrow rusted table
hardly stands motionless
bleached out tablecloth as though
thrown in debts of river for a long time
cloth faded like her eyes gazing the sea’s
agony that reaches the foreign land
where her son has vanished

shade of grapevine thick like a sin
and harsh like a thought pounding
her memory that light may be reborn

and he brings two plates
trembling hands pour wine in two glasses
small plate with olives, piece of feta

and the sigh expertly camouflaged by a smile
the lone cicada that insists to disturb
monologue of their loneliness

finally he sits next to her when
above them the grapevine laughs
as his calloused fingers touch
her wrinkled hand and the sun
somewhere higher than everybody
roars with laughter when the old man says
to her…you forgot to make the salad

“In memory of my parents
in their late years of life in the village”

ΖΕΥΓΑΡΙ ΓΕΡΟΝΤΩΝ

Στενόμακρο τραπεζάκι που
με δυσκολία στέκεται ακίνητο
τραπεζομάντηλο σαν
να το πέταξαν στο βάθος ποταμού
ξεθωριασμένο σαν τα μάτια της
να κοιτούν την αγωνία της θάλασσας
που οδηγεί στην ξενιτειά που ο γιός της ζει

ίσκιος κληματαριάς βαθύπνοος
και σκληρός σαν αμαρτία
αμείλιχτος σαν σκέψη που σφυρηλατεί
τη θύμησή της για να ξαναγεννήσει φώς

κι εκείνος φέρνει τα δυο πιάτα
το κρασί που τα τρεμάμενά του χέρια βάζουν
στα ποτήρια, πιατάκι ελιές, ένα κομμάτι φέτα

κι ο στεναγμός απλά μασκαρεμένος με το χαμογέλιο
κι απο του τζίτζικα την επιμονή να διακόπτει
της μοναξιάς τους το μονόλογο

όταν επιτέλους κάθεται δίπλα της
πάνωθέ τους η κληματαριά γελά
σαν τα ροζιασμένα δάχτυλά του

αγγίζουν τις ρυτίδες του χεριού της κι ο ήλιος
κάπου ψηλώτερα ξεκαρδίζεται στα γέλια
που της λέει… ξέχασες να κόψεις τη σαλάτα

‘Aφιερωμένο στους γονείς μου
που ζήσαν τα γηρατειά τους στο χωριό’
.

ATHENS

Cement cubicles
imprisoned worlds

a smoking barbeque
man holding a spoon
stands next to his shadow
and uplifts his stature
in the glaze of sun taking him hostage

sparrow hops on the railing
hoping for a hopeless miracle
of breeze forthcoming

man begging for direction in
the cacophony of cement declaring
values in cubic meters in this
cement city with eons under its skin

captive of the merciless light
while ghosts of trees meditate
on the value of green and
the man cooks his evening meal
in the endless fortitude that absolves
all matters in the presence of hunger

ΑΘΗΝΑ

Τσιμεντένια δωματιάκια
φυλακισμένοι κόσμοι

καπνός ψησταριάς
άντρας κρατώντας το πηρούνι
στέκεται δίπλα στον ίσκιο του
κι υψώνει το ανάστημα του
στη λάμψη του ήλιου

που τον κρατάει όμηρο
σπουργίτης πηδά στο κικλίδωμα

ελπίζοντας ανέλπιδα για θαύμα
πιθανής ερχόμενης δροσιάς
κι ο άντρας αποζητά σκοπό
απ την κακοφωνία του τσιμεντένιου κόσμου

αξία μετρούμενη σε κυβικά μέτρα
σ’ αυτή την πόλη μ’ αιώνες κάτω απ’ το δέρμα
αιχμάλωτη του αδυσώπητου καύσωνα
φαντάσματα δέντρων διαλογίζονται
περί πρασίνου και της αξίας του
κι ο άντρας ψήνει το βραδινό του
με την καρτερία που εξαφανίζει
τα πάντα παρουσία της πείνας
..