Στην Εαρινή Ισημερία, ο Μanolis πλανιέται μέσα σε μια ερωτικά εύγλωττη και γλυκιά ψυχική έξαρση σαν τον Οβίδιο και τον Νερούντα που μεταπλάθουν το απλά καθημερινό διαμέσου του Έρωτα. Τα ποιήματα του βιβλίου αυτού είναι λυρικά και ισορροπούν μέσα από μια δυναμική και ταυτόχρονα ανεπαίσθητη μουσική, ποτισμένη με ευθύ τρόπο έκφρασης και συναισθηματική ακρίβεια. Δουλεύοντας στο επίπεδο των υποταγμένων αισθήσεων ο ποιητής επεκτείνει τη χρήση της γλώσσας στο πιο απόμακρό της σύνορο, καθορίζοντας ολοκάθαρα τι μπορεί να ειπωθεί μέσα στην ανάμεικτη ροή του πραγματικού. Από στιγμή σε στιγμή οι εικόνες μετακινούνται διαμέσου του τοπικού και μερικές φορές ριζώνουν σε μιαν υπόβαθρη ακτινοβολία, άλλοτε πάλι σε μια λαμπερή διαφάνεια που είναι τονισμένη από συναισθηματισμό και χάρη. Στο βαθύ επίπεδο του Είναι πάντα ο έρωτας, που συμπλέκεται με τη ζωή και στη σαρκική του μορφή, δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα δυναμικό συναίσθημα στην καρδιά της κάθε ύπαρξης απ’ όπου καθορίζει το μυστήριο του οποίου όλοι μας αποτελούμε μέρη του. Η Εαρινή Ισημερία είναι μια έντιμη και επεκτατική έκφραση συνδεδεμένη με επιγραμματισμούς από τον Φεδερίκο Λόρκα αλλά συνυφασμένη από μια φωνή που είναι ευθύς και την ίδια στιγμή ενστικτώδης.
–Richard Olafson, Ποιητής

Στην Εαρινή Ισημερία ο Manolis ακολουθεί την ίδια παράδοση που χρησιμοποίησαν οι μεγάλοι ποιητές για να τραγουδήσουν τη ζωή με τις χαρές και τις λύπες της, φέρνοντας στο προσκήνιο εικόνες με τις αφειδείς πτυχές του έρωτα όπου ο ποιητής με ευχάριστη ευγλωττία αποκαλύπτει μέσα από τον τόνο του κοσμικού αυτού τραγουδιού. Η Εαρινή Ισημερία δεν είναι μόνον ένα βιβλίο γεμάτο τρυφερότητα αλλά επίσης το «μήλο του Αδάμ» σαν μύθος που περιστρέφεται γύρω απο τα μάτια ενός αγαπημένου που βρίσκεται μακριά. Είναι η έλξη του κορμιού, το πάθος και η φωτιά του, αναπόφευκτα στοιχεία ερωτισμού. Εύγλωτο και συναισθηματικό το βιβλίο διασχίζει το πεδίο αγάπης και της ομορφιάς με μεταφορές και εικόνες του ωραίου, δημιουργία ενός φτασμένου ποιητή. Εννοώ ενός ποιητή ώριμου που δίνει στον κόσμο μιαν υπερβατική θύμηση των αισθήσεων στην πιο καθάρια της μορφή.
-Εduardo Pinto, Ποιητής

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ENEKEN

 

 

 

ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΕΙΝ
Σταματά το ξύρισμα.
Xέρι αιωρούμενο
αφηρημένα διαγράφει ένα κύκλο στο κενό
σαν πουλί παγωμένο πάνω
σε φακό φωτογραφικής μηχανής
η ήβη της τον σκανδαλίζει
σαν έρχεται στο νου του
απ’ τις μέρες εκείνου του Αυγούστου
στο ηλιοκαμένο νησί
στο νωχελικό μεσημεριανό ύπνο
στήν τραγουδιστή λαγνεία
αλλιώς ο καθρέφτης θα ράγιζε απ’ την ένταση
στο δροσερό δωμάτιο
μπροστά στα μάτια του
δάχτυλο σε αγωνιώδη κίνηση κύκλου
που ο ερωτισμός στριφογυρίζει
ψηλότερα  ψηλότερα στην κορυφή
συγκλονιστικού οργασμού
άνεμος πανδαιμόνιο
πόθος κι ένας κατακόκκινος
Εωσφόρος καγχάζει σαρδόνια
που το ψυράφι αγγίζει το δέρμα του
ανοίγοντάς το
σαν κι εκείνης
χρώμα κοκκινωπό

 

 

ΚΟΛΟΝΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Αφού χαράξαμε τα αρχικά μας
στου δρόμου τη μοναχική κολόνα
χωρίσαμε

εκείνη πρός τα δυτικά
εγώ πρός την ανατολή

με την υπόσχεση
να ξανασυναντηθούμε
κάτω απ’ τη κολόνα τούτη
ν’ αναζητήσουμε παλιά σημάδια

μα τίς Σειρήνες δεν σκεφτήκαμε ποτέ
τους Κύκλωπες τον άγριο Ποσειδώνα

μα δεν σκεφτήκαμε ποτέ
τον πονηρό βαρκάρη

 

 

ΥΠΟΘΕΣΗ

Αν δεν είχες φτάσει στο σταθμό

του τρένου εκείνο ακριβώς το λεπτό

δεν θα τον συναντούσες

δεν θα γνωριζόσαστε

δεν θα βγαίνατε ραντεβού

δεν θα παντρευόσαστε

δεν θα’χατε αποκτήσει τους δίδυμους

που αποφοιτούν εφέτος και

τι θα γινόταν αν είχες πάρει

το επόμενο τρένο