Διαπίστωση
Αφού η ιστορία μας ήταν γραμμένη σε σελίδες
απερίγραπτες κι αφού φτάσαμε στο κέντρο
της πόλης σταθήκαμε προσεκτικά ν’ ακούσουμε
τ’ απατηλά πατήματα των τελευταίων κορακιών
κι αφού το τέλος τούτο είχε κιόλας συμφωνηθεί
απ’ τις πάντα αλάθητες Μοίρες καταλάβαμε
πως εμείς είμασταν το σχοινί που πάνω μας
θα περπατούσε ο Υπεράνθρωπος κι εμείς πάλι
οι Υπεράνθρωποι.
Μες τη φωλιά αετού γεμίσαμε το δισκοπότηρό μας
και με κουράγιο το τοξεύσαμε στης οικουμένης
τα τέσσερα άκρα κι υποσχεθήκαμε ποτέ θύματα
να μη πέσουμε συστήματος.
Τον κόνδορα κάναμε κληρονόμο όλης της σάρκας.
Τον άνεμο και τη βροχή κάθαρση ονομάσαμε.
Ευοί, ώ, λεύτερα στοιχεία, ευοί.
Τελικά πίστεψαν όλοι οι παρευρισκόμενοι
και με φωνή που αντήχησε στα μισοανοιγμένα
παραθυρόφυλλα, κραύγασαν—
‘Αυτοί έχουν κιόλας σωθεί.’
Ascertainment
Since our history was written on indescribable
pages and since we arrived at the center of town
we stopped and listen carefully to the misleading
footsteps of the last crows and since this end was
already agreed upon by the always unerring Fates
we finally understood: we, the rope upon which
the first steps of Übermensch would be marked
and we again the Übermenschen.
In the eyrie we filled our chalice with courage
and to the four corners of the universe we arrowed it
with a promise never to be trapped in any system’s
idiocy.
The condor we declared heir of the flesh.
The wind and rain we proclaimed our catharsis.
Evoe, oh, free elements, evoe.
People who gathered in the center of the town
agreed and the half opened window shutters shivered
when in one voice the people cried out—
‘These are already saved.’
Manolis 