Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία.
Δεν κοίταξα άλλο· ούτε άκουγα σχεδόν τις πολεμόχαρες κραυγές τους — εγώ, ψηλά, στα τείχη, πάνω απ’ τα κεφάλια των θνητών, αέρινη, σάρκινη, χωρίς ν’ ανήκω σε κανένα, χωρίς να ’χω κανενός την ανάγκη, σα να ’μουν (ανεξάρτητη εγώ) ολόκληρος ο έρωτας, — ελεύθερη από το φόβο του θανάτου και του χρόνου, μ’ ένα άσπρο λουλούδι στα μαλλιά μου, μ’ ένα λουλούδι ανάμεσα στα στήθη μου, κι ένα άλλο στα χείλη να μου κρύβει το χαμόγελο της ελευθερίας. Μπορούσαν κι από τις δυο πλευρές να με τοξεύσουν. Έδινα στόχο βαδίζοντας αργά πάνω στα τείχη, σχεδιασμένη ακέρια στον χρυσοπόρφυρο ουρανό της εσπέρας. Κρατούσα τα μάτια κλεισμένα για να ευκολύνω μια εχθρική χειρονομία τους — γνωρίζοντας στο βάθος ότι κανείς δεν θα τολμούσε. Τα χέρια τους τρέμαν απ’ το θάμβος της ομορφιάς και της αθανασίας μου — (ίσως τώρα μπορώ να προσθέσω: δεν τον φοβόμουν το θάνατο, γιατί τον ένιωθα πολύ μακριά μου).
I didn’t watch anymore I hardly even heard their
war-thirsty cries –
high up on the walls I was above the heads of mortals airy
made of flesh
belonging to no one without need of anyone
as if I was independent absolute love – free
from fear of death and time with a white flower
in my hair
with a flower between my breasts and another in my lips
hiding for me
the smile of freedom
They could
have shot at me from both sides with their arrows
I presented
an easy target walking slowly on the walls completely intact
in the golden purple evening sky
I kept my eyes closed
to make every hostile gesture from them easy – knowing
deep inside
that none of them would dare Their hands trembled with awe
at my beauty and immortality –
(maybe I can add now that
I didn’t fear death because I felt him so far away)
Μπορεί να πεθάνει κάνεις από κεράσια;
Πόσα κεράσια πρέπει να φάω
για να πεθάνω από κεράσια;
Αν θα ’πρεπε κάποια στιγμή ν’ αυτοκτονήσω
θα σκότωνα τον εαυτό μου με κεράσια.
Και μπορεί να πεθάνει κάνεις από έλλειψη γατιών;
Πόσο καιρό
θα μπορούσα να ζήσω χωρίς γάτα στη ζωή μου;
Κάποια στιγμή θα με βρουν νεκρό
κι o ιατροδικαστής θα πει:
«Ρε γαμώτο, πρώτη φορά βλέπω κρίση απώλειας γάτας σε τέτοιο βαθμό».
Και μπορεί να πεθάνει κάνεις απ’ την έλλειψη των φιλιών σου;
Πόσο καιρό μπορώ να επιβιώσω χωρίς τα φιλιά σου;
Μια μέρα θα πέσω σε κώμα απ’ την έλλειψη των φιλιών σου
κι ο γιατρός θα πει:
«Ρε γαμώτο, τρέξτε να τη βρείτε τώρα!»
«Ποια;» θα ρωτήσει η νοσοκόμα.
«Τι θα πει ποια; Αυτή που τον φιλούσε!»
Ανακαλύφθηκε φρούριο όπου είχαν συμβεί δραματικά γεγονότα στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού.
Ένα φρούριο στο οποίο είχαν συμβεί δραματικά γεγονότα πριν από 3000 και πλέον χρόνια εντόπισαν στην Κύπρο, στην θέση Επισκοπή-Παμπούλα αμερικανοί αρχαιολόγοι του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι, που διερευνούν στην περιοχή μία αρχαία κυπριακή πόλη. Η σκάλα που οδηγούσε σε έναν κυκλικό πύργο του φρουρίου είχε καταστραφεί κατά τη διάρκεια βίαιων συγκρούσεων και αυτό θεωρείται ως μία ακόμη απόδειξη των μεγάλων κοινωνικών αναταραχών που έγιναν στην Κύπρο στις αρχές της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (1300 – 1100 π.Χ), όπως δείχνουν και τα νεκροταφεία της ίδιας περιόδου, τα οποία χαρακτηρίζονται ως χώροι μαζικής ταφής.