Πε­ρι­κλῆς Κο­ρο­βέ­σης[Ἀ­φι­έ­ρω­μα 12/14 (Κάθε Κυριακή)]

Τὰ βή­μα­τα τῶν ἐ­κτε­λε­σμέ­νων

ΑΤΙ ΠΑΙΔΙΑ εἴ­μα­στε ἀ­πὸ τὴν Κοκ­κι­νιά. Ἀ­κού­σα­με τυ­χαῑ­α κά­ποι­ες λέ­ξεις: Ἐ­λευ­θε­ρί­α, Ἰ­σό­τη­τα, Ἀλ­λη­λεγ­γύ­η. Καὶ τὶς πι­στέ­ψα­με. Τὶς βρή­κα­με ὡ­ραῖ­ες. Δὲν ξέ­ρα­με πό­σο ἐ­πι­κίν­δυ­νο ἦ­ταν. Καὶ βρε­θή­κα­με στὶς φυ­λα­κὲς Ἀ­βέ­ρωφ τὸ 1949. Κά­θε πρω­ῒ παίρ­ναν κά­ποι­ον ἀ­πό μᾶς καὶ τὸν πή­γαι­ναν γιὰ ἐ­κτέ­λε­ση. Ἀ­κού­γα­με τὰ βή­μα­τά του ποὺ ἀ­πο­μα­κρυ­νόν­του­σαν στὸ δι­ά­δρο­μο μέ­χρι νὰ σβή­σουν. Καὶ μα­ζί τους μιὰ ζω­ή. Ἐ­γὼ ἐ­πέ­ζη­σα. Καὶ ὅ­μως τὰ βή­μα­τα τῶν ἐ­κτε­λε­σμέ­νων εἶ­ναι τὰ μό­να ποὺ θυ­μοῦν­ται πὼς ὑ­πάρ­χω.

Πη­γή: Πα­ρά­πλευ­ρες Κα­θη­με­ρι­νὲς ἀ­πώ­λει­ες (μι­κρὰ κεί­με­να, Οἱ ἐκ­δό­σεις τῶν συ­να­δέλ­φων, 3η ἔκδ., 2014).

Εἰσαγωγὴ στὸ ἀφιέρωμα:

Ἡρὼ Νι­κο­πού­λου: Πε­ρι­κλῆς Κο­ρο­βέ­σης – Ζω­ντα­νὴ μνή­μη ἑ­νὸς φί­λου.

Πε­ρι­κλῆς Κο­ρο­βέ­σης (Ἀρ­γο­στό­λι Κε­φαλ­λη­νί­ας, 1941-Ἀ­θή­να, 2020). Σπού­δα­σε θέ­α­τρο μὲ τὸν Δη­μή­τρη Ρον­τή­ρη, ση­μει­ο­λο­γί­α μὲ τὸν Ro­land Bar­thes καὶ πα­ρα­κο­λού­θη­σε μα­θή­μα­τα τῶν Ρ. Vi­dal Na­quet, Μαρ­σὲλ Ντε­τι­έν, Κορ­νή­λιου Κα­στο­ριά­δη καὶ ἄλ­λων στὸ Πα­ρί­σι. Ἀ­πὸ μι­κρὴ ἡ­λι­κί­α με­τεῖ­χε ἐ­νερ­γὰ στὸ μα­χη­τι­κὸ δη­μο­κρα­τι­κὸ κί­νη­μα τῆς…