Yannis Ritsos – Poems, Selected Books, Volume III

Waking Up

Who was the one who slept early and just woke up

floating amid the hanging plane tree branches,

between two big wide open windows and the cicadas,

beyond time, forgotten, forgetting

listening to the sudden thud of the bucket in the courtyard

looking at the cart-man, with his horse, climbing up the sky?

The voice of the hotel woman down below is stiffened

by the loud chirps of birds. The sound of the broom pushing

the leaves off the marble stairs. They all move higher, higher:

doors, water pitchers, baskets. Hands have the first startle

of Adam and Eve. Children, born today, have one

light-blue eyebrow and one golden.

https://www.amazon.com/dp/B096TLBNFK

Η «Ελιά της Όρσας»: Ένα δέντρο 2500 ετών στη Σαλαμίνα

ΕΛΛΑΣ

Ο μοναδικός ζωντανός οργανισμός που επιβιώνει από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας μέχρι σήμερα!

Tην Ελιά της Όρσας την είχε φυτέψει ένας πολύ μεγάλος βασιλιάς, ο Στράτος, γι΄αυτό και είναι η πιο μεγάλη και η πιο παλιά του νησιού. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Στη Σαλαμίνα, στην Κοινότητα Αιαντείου, υπάρχει μια γέρικη, πολύ μεγάλη ελιά, γνωστή ως «Ελιά της Όρσας». Πρόσφατα το δέντρο χρονολογήθηκε από τους ειδικούς του Ινστιτούτου Klorane, στα πλαίσια της αναζήτησης και βράβευσης των αρχαίων ελαιοδένδρων στην Ελλάδα, οι οποίοι υπολόγισαν πως η ηλικία του είναι 2.500 χρόνια. Ο φιλόλογος-λαογράφος κ. Παναγιώτης Βελτανισιάν και ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Φαρμακευτικής Σχολής Αθηνών κ. Προκόπης Μαγιάτης μας μίλησαν για την ιστορία της.

View original post 1,154 more words

Tasos Livaditis – Poems, Volume II

ΥΠΟΠΤΕΣ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ

      Ίσως όμως και να `ταν ένα πρόσωπο φανταστικό, γι’ αυτό

και περισσότερο επικίνδυνο, τον συναντούσα στο διάδρομο ή

πίσω απ’ τα νοσοκομεία, την πρωτη φορά έκανε πως δε με γνώριζε

“Ιωάννη” του λέω “δεν κρεμαστήκαμε μαζί;” — από τότε έχω πά-

ντα μιαν άλλη ηλικία απ’ την αληθινή,

      όπως εκείνο που θα μας συντρίψει είναι μια λεπτομέρεια που

πέρασε απαρατήρητη — και θα `ρθει η ώρα κάποτε να τη θυμη-

θούμε.

SUSPICIOUS ENCOUNTERS

       Perhaps he was an imaginary person and for this reason more

dangerous; I would meet him in the hallway or behind the hospitals;

the first time he pretended he didn’t know me “John” I said to him,

“didn’t we get hanged together?”— since then I am of a different  

than my true age

       like what will shutter us is a detail that has gone unnoticed —

and time will come when we’ll remember of it.

https://www.amazon.com/dp/1926763564

Γιώργος Θέμελης, Ο γυρισμός

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Συλλογή Ο γυρισμός (1948) του Γιώργου Θέμελη

Σχέδιο για μια λυρική εποποιία

Πόντον επ’ ατρύγετον δερκέσκετο δάκρυα λείβων
Οδύσσεια Ε 84

Έκτη ραψωδία

Ο γυρισμός

Κάβοι και κόλποι
Της πρωινής χαράς που ακούω να με καλωσορίζουν και να με φωνάζουν με τ’ όνομά μου
Που βλέπω τον εαυτό μου να σηκώνεται και να περπατεί
Μαζί με τα δέντρα, μαζί με τους γλάρους που φωνάζουν ψαρεύοντας με ανεμότρατα

Το πατρογονικό μου σπίτι είναι γυρτό και σκύβει τρίζοντας σαν ένας γέροντας
Φορτωμένος χρόνια, γεμάτος γενιές και πεθαμένους που κάθονται και πίνουν τα τσιμπούκια τους
Και σιγοκουβεντιάζουνε για τη ζωή που πάει και πάει και δεν τελειώνει

Μαζί γεννηθήκαμε μαζί μεγαλώναμε
Κάτω απ’ τους ίδιους αστερισμούς Ιχθύς και Παρθένο
Γράφοντας μες στη μεγάλη κάμαρα της φωτιάς μια γραφή και μια τοιχογραφία
Με ψηλά φορέματα, γαλήνια πρόσωπα πεζούς και καβαλάρηδες
Να πορεύονται
Και κάτι καράβια με πλώρες όρθιες κατά τα μάτια της αυγής
Και…

View original post 158 more words

Αντιγόνη Ηλιάδη, Πρόσκληση / Invitation

To Koskino

Θέλω να βρεθούμε
για να μη ξεχάσω πως κάποτε υπήρξαμε
κάτω από τον ίδιο ουρανό
μάρτυρες σε αυτή τη μαζική λιγοθυμία
των δύο χιλιάδων κάτι χρόνων
στους ίδιους δρόμους της πόλης που στενάζει.

Θέλω να βρεθούμε στα στενά που φοβάμαι να διασχίσω
στα σπίτια από κάτω των εξαντλημένων γυναικών, των επαναλαμβανόμενων ανδρών,
μπροστά από πόρτες που δεν θα ανοίξουν ποτέ για να φανερωθούν
τα πρόσωπα των έμφυλων άφυλων με την υπόθεση –τι θα γινόταν αν- καρφωμένη στο κούτελο
τρέξε να βρεθούμε στο στενό με τους κινέζους που δουλεύουν για λευκούς
εκεί που μαζεύονται οι άραβες και μιλάνε πολύ και δεν καταλαβαίνουμε τι λένε
στα μαγικά σημεία που συχνάζουν
τα γατιά που έχουν βρει το νόημα της ζωής
και είναι πάντα ζεστά με τη γούνα τους μέσα στη γούνα τους
χωρίς οθόνες
όλα όμορφα πίσω από όμορφα ακόμα κι αν είναι άσχημα,
στις πίσω πόρτες ακριβών εστιατορίων
όπου οι σερβιτόρες κάνουν…

View original post 2,415 more words