1.
Φυλακισμένες μέρες χωρίς κατηγορία
σε ένα κελί βρώμικο
από τον ιδρώτα των μπάτσων
όπως με σφυροκοπούσαν
με γροθιές και ρόπαλα
μέχρι που η θέα του καθρέφτη γινόταν ένα σόου τρόμου
αλλά ο λοχίας χαμογέλασε
θα υπάρξουν περισσότερα απ’ τα ίδια
αν δει το «άσχημο αναρχικό μου πρόσωπο»
στους δρόμους ξανά.
2.
Γιατί περίμεναν να συμφωνήσω στη θλίψη
και στάθηκα περήφανα μπροστά στη βασίλισσα Μαίρη
καθώς μου καρφίτσωνε τα μετάλλιά της
για τον νεκρό πατέρα μου, τον αδελφό και τον εραστή μου
που τους περίμενα για πάντα
να είναι «εύθυμοι Tommies» κι εγκάρδιοι
να πεθαίνουν από σφαίρες σε πλήρη σύγχυση
παραμορφωμένοι από μίλια αγκαθωτού σύρματος
με μπράβο και χαμόγελα
για τον βασιλιά Γεώργιο που είναι δραστήριος
αγγλοποιώντας τους γερμανικούς τίτλους του.
3.
Έτσι πέταξα πίσω τα μετάλλια στο
κλαμένο πρόσωπο της Αυτής Μεγαλειότητος
που ήταν σαν κέρινο ομοίωμα:
“Αν σκέπτεστε τόσο πολύ γι’ αυτά, κρατήστε τα”.
Αλλά η Αγγλία η…
View original post 176 more words