Σύμφωνα με τον Ησίοδο αρχή και πηγή των πάντων είναι το Χάος. Από το χάος ξεπρόβαλε το αιώνιο σκοτάδι Έρεβος και η σκοτεινή Νύξ. Από αυτά το αιώνιο φως ο Αιθήρ και η λαμπρή Ημέρα. Έπειτα η Γαία, ο Τάρταρος και ο Έρως. Η Γαία γέννησε τον Ουρανό και τη Θάλασσα, Πόντο.
Η Ελένη Βακαλό ποιήτρια και τεχνοκριτικός, γεννήθηκε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη και μεγάλωσε στην Αθήνα όπου και πέθανε το 2001. Σπούδασε στο Παν/ιο Αθηνών Ιστορία και Αρχαιολογία, παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας της τέχνης στο Παρίσι. ‘Ιδρυσε -μαζί με τον σύζυγό της ζωγράφο και σκηνογράφο Γιώργο Βακαλό- την ομώνυμη σχολή διακοσμητικών και εφαρμοσμένων τεχνών, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την διδασκαλία ιστορίας της τέχνης. Δημοσίευσε πολλά βιβλία, ποιητικά, δοκίμια για την τέχνη κ.ά., έκανε εκπομπές τέχνης στο ραδιόφωνο, ενώ κατείχε συστηματικά τη στήλη της τεχνοκριτικής στην εφημερίδα «Τα Νέα» για 23 χρόνια, εκτός από την περίοδο της επταετούς δικτατορίας.
Είναι η πρώτη θεωρητικός στην Ελλάδα που θα χρησιμοποιήσει τον όρο «προσομοίωση» για να περιγράψει την σχέση θεατή – έργου τέχνης, η πρώτη που θα επισημάνει την ανάγκη μελέτης της τέχνης «Από την Πλευρά του Θεατή» (1989), ενώ θα αναφερθεί στην τέχνη ως γνωσιακό, διεπιδραστικό και ενσώματο εντέλει φαινόμενο. Η Βακαλό πρότεινε και δημιούργησε…
Ο Ηρόδοτος στην Ιστορία του δεν ασχολήθηκε καθόλου με τον Ηπειρωτικό χώρο.
Ούτε συστηματικά ούτε ευκαιριακά. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το Μαντείο της Δωδώνης και αυτό το κάνει με την ευκαιρία της επίσκεψής του στο Μαντείο της Θήβας της Αιγύπτου. Έτσι, του δίνεται η ευκαιρία να κάνει μία μεγάλη παρένθεση από εφτά παραγράφους στο δεύτερο βιβλίο του (Ευτέρπη) αφιερωμένες στις παραδόσεις για την ίδρυση του μαντείου της Δωδώνης και προσπαθεί να τους δώσει μία λογική εξήγηση κλπ. (όπως θα δούμε στη συνέχεια).