Απομίμηση
Παρ’ όλο που ήμασταν μονάχα θνητοί και μάλιστα
με μια θρυαλίδα να μας κρατάει σταθερούς σε σημείο
που πάντα νοσταλγούσαμε κάτι διαφορετικό, όταν
η πόρτα μας ξαφνικά έκλεισε μείναμε έξω στη λιακάδα,
απρόσμενο γεγονός που πάνω του κρατηθήκαμε
σαν σχοινοβάτες πάνω σε τεντωμένο σχοινί αιωρούμενοι
ανάμεσα σε δυο πέρατα ταπεινά μια αρχή κι ένα τέλος
δίχως δόντια, γυμνοί και γιομάτοι ντροπή, ενώ στην παρούσα
στιγμή κακές απομιμήσεις των θεών τους ακι ωραιότατα
αντίγραφα του Υπερανθρώπου ήμασταν, πιαστήκαμε
από τον προαιώνιο χρόνο, τον σφίξαμε αφάνταστα σφιχτά
κι αφήσαμε το χνάρι μας στο νωπό χώμα, σημάδι πως
κι εμείς περάσαμε από `δω.
Κι ο Μέγας Μύστης είπε: ‘ Όλα αυτά είναι σωστά.’
Imitation
Although merely mortals and indeed with a short fuse,
we always yearned for something different, when our
door suddenly shut us outside and in the hot sunshine,
event completely unexpected on which we balanced
ourselves like humble ropewalkers, flimsily hanging
naked and with no teeth, from the stretched rope that
hovered over two ends; we were full of shame while
at the present moment bad imitations of God
excellent copies of our Übermensch onto whom
we attached ourselves so ever tightly and
we made our mark into the moist soil, sign
of our passing through when the Great Initiate
said: ‘all these are done well.’
Manolis 