ΜΑΚΡΥΑ
Θάθελα αυτήν την μνήμη να την πω…
Μα έτσι εσβύσθη πια…σαν τίποτε δεν απομένει—
γιατί μακρυά στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.
Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί…
Εκείνη του Αυγούστου—Αύγουστος ήταν; —η βραδυά…
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια ήσαν, θαρρώ, μαβιά…
Α, ναι, μαβιά, ένα σαπφείρικο μαβί.
FAR AWAY
I would like to tell you a memory…
But it seems nearly erased…and as though nothing remains—
because it lies far away in my youthful years.
Skin like it was made of jasmine…
That day in August—was it August?—the night…
I barely remember the eyes; they were, I think, blue…
Ah yes, blue; a sapphire blue.
Manolis 